Doorgaan naar hoofdcontent

Huishouden; deel 2. Rechtdoor!

 

Als linksom of rechtsom niet werkt, dan maar rechtdoor! Achteruit is namelijk al helemaal geen optie. Benieuwd naar deel 1? Lees mijn vorige blog.


Er zijn van die mensen, die hebben een aangeboren huishoud-gen. Een georganiseerd project, zogezegd. In gedachten fantaseerde ik hoe het er bij zulke mensen aan toe gaat: ze hebben een gestructureerd plan in hun hoofd en voeren dit keurig uit. Laat ik nou net niét zo’n ster in gestructureerd denken zijn. En ja, dat is officieel bevestigd tijdens het volgen van een zeer interessante cursus over het process communication model (PCM), later meer hier over. 


Daar moet toch iets op te verzinnen zijn, dacht ik zo. En dus ging ik op zoek. Ik las de tip om AL je huishoudklussen op te schrijven, erachter te zetten hoe vaak je ze uitvoert en wie er verantwoordelijk voor is. Klonk als een goed idee. Totdat ik een papier pakte en begon. Na 5 klussen zag ik het al helemaal niet meer zitten en gooide het bijltje erbij neer. 

En zo volgde er nog een aantal, net niet bruikbare, tips.

Totdat ik Flylady tegenkwam. Dé weg rechtdoor! Alleen de naam is al geweldig. Vliegende vrouw. Je begint met fladderen, totdat je leert vliegen! Soms val je wel eens, maar opstaan kan altijd weer. Wat het inhoudt? Lees snel verder!

Je volgt, volgens de officiële methode, 31 stapjes uit. Om erachter te komen of deze methode echt voor mij zou werken heb ik de officiële methode gevolgd (en volg deze nog steeds). En dus deed ik de 31 stapjes. Op internet is veel uitgebreide informatie hier over te vinden en ook op YouTube staan filmpjes. Wie weet wijd ik later nog een blog aan deze stapjes.

Tijdens het doorlopen van de zo genoemde babystapjes (héérlijk woord toch?!) bouw je langzaam maar zeker een routine op voor de ochtend en de avond. Dagelijks terugkerende dingen die passen bij je eigen situatie. Deze routines vormen de ruggengraat van je huishouding en doe je altijd.  

Daarnaast is er een wekelijks huisuurtje waarin je in een uur door de belangrijke delen in je huis gaat; afval opruimen, stoffen, zuigen, dweilen zijn daarin het belangrijkst. Heerlijk, in een uur mijn benedenverdieping aan kant! Ik hoor je bijna denken: ‘maar dat kan niet!’. Toch wel. Het zal je ongetwijfeld niet verbazen, het draait namelijk om bijhouden. En nee, zeker jezelf niet over de kop werken! Dat juist niet. Je leert werken met een timer. Die ene grote klus? Knip ‘m in stukjes van kwartiertjes en neem tussendoor een kwartiertje pauze. Of 5 minuten! Wat denk je dat je in 5 minuten kunt doen? Veel, heel veel! Test maar eens: ligt er een stapel post op de eettafel? Een berg speelgoed op de grond? Ondefinieerbare rommel in de keuken of waar dan ook? Pak een timer, zet deze op 5 minuten en starten maar! Je zult versteld staan, doe ik ook nog steeds. En wat voelt het lekker als het gedaan is, hè! 

Ik zou zeggen: morgen weer! 

Later hoop ik meer te schrijven, bijvoorbeeld over de zones volgens de Flylady methode. Voor mij werkt dit. Het gestructureerde denken, waar ik zelf niet in uitblink, is door een ander gedaan. Ik hoef het alleen maar toe te passen in onze situatie en uit te voeren. En mijn oeps-momenten van de ‘linksom of rechtsom-manier'? Die zijn verleden tijd! 



Reacties

  1. Ik kan ook niet gestructureerd mijn huishouding doen 🤫😊ik ga straks eens googlen op Flylady. Bedankt voor de tip!

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Moeder Zwaan

Van de week zag ik een moederzwaan met vijf jonkies. Ze had het plan om een drukke weg over te steken. Wist zij veel dat het überhaupt een weg was, laat staan een drukke weg. Ze had maar één doel voor ogen: haar vijf jonkies naar het water aan de overkant brengen. Tot mijn verbazing zie ik gelijkenissen tussen mezelf en deze moederzwaan. Lees je mee?  Van een afstandje zie ik het al: er is daar iets aan de hand. Wat het precies is zie ik pas als ik heel dichtbij ben gekomen. Het is een zwaan, onmiskenbaar een moederzwaan met haar vijf jonge zwaantjes. Al snel valt één van de vijf jonkies me op. Ze heeft duidelijk wat meer sturing van haar moeder nodig. Soms blijft ze wat achter, dan weer dwaalt ze af en een enkele keer gaat ze zelfs helemaal de verkeerde kant op. Moederzwaan ziet het, vaak nog eerder dan dat ik het door heb. En ze is er als de kippen (of de zwanen?!) bij om haar jonkie bij te sturen.  Er omheen staan een aantal mensen. Heel verschillende mensen die een ieder zo hun eig

Door de ogen van mijn dochter met autisme

Al heel wat blogs schreef ik over autisme in het gezin. Ik nam je mee voor een kijkje   achter de voordeur. Hoe gaat het eraan toe in ons gezin met autisme? Eén ding hebben al deze blogs gemeen: ze zijn allemaal door mij geschreven. Wat nu als mijn dochter een blog zou schrijven? Wat als zíj eens een kijkje zou geven in haar leven met autisme? Hoe zou zo’n blog eruitzien? Zou ze vertellen over de kleding die ze ’s ochtends aantrekt maar waarvan de jurk echt niet fijn zit; zodra je de arm naar voren doet, voel je de stof opkruipen. Dat voelt vervelend! En je voelt dat de hele tijd. Mama zegt dat deze jurk mooi staat, maar ik voel de stof schuren op mijn arm. Wat nu? En terwijl ik me aankleed vraagt mama wat ik op mijn brood wil. Hoe kan ik daar nu over nadenken? Ik voel die jurk steeds dus ik antwoord: ‘weet ik niet…’. En dan het haren kammen; elke dag vraag ik aan mama of ze echt zo zacht mogelijk wil doen. Elk klitje voel ik zo hard. Echt niet fijn. Of zou ze vertellen over

Nieuwe schoenen!

Vandaag kreeg ik een foto herinnering; 4 jaar geleden op deze dag kocht ik met mijn dochters nieuwe schoenen. Ze poseerden in de buurt van de winkel.  Toen ik de foto zag moest ik meteen denken aan de doos met schoenen die al wekenlang thuis staat. Met splinternieuwe schoenen erin. Nieuw. Anders. Nog niet aan gewend. Er is geen pijl op te trekken. Sommige nieuwe schoenen gaan meteen dezelfde dag aan en -figuurlijk gesproken- ook niet meer uit. De oude schoenen kijkt ze niet meer naar om. Terwijl de drempel een andere keer torenhoog ligt om de nieuwe schoenen überhaupt een keer aan te trekken.  Net zoals nieuwe kleding. Zo ondertussen weet ik behoorlijk goed wat haar voorkeur heeft. En dan niet alleen qua kleur en print maar bijvoorbeeld ook de pasvorm. Niet te nauwsluitend maar ook niet te wijd. Rokjes bij voorkeur een uitlopend model zodat ze bewegingsruimte heeft. Liever geen kraagjes, ritsen, knoopjes, frutsels. En let op de labels! Bedrukte merknaam en maat in plaats van een label