Mia vita reale ~ mijn echte leven

  Autisme, ik wist wel wat dat is. Dacht ik. Vanuit mijn werk had ik al heel wat ervaring opgedaan en ook ken ik het vanuit het gezin waar ik uit kom. Dus ik voelde me best ervaren. Maar ik heb me nooit gerealiseerd dat het toch wel anders is bij je eigen kind. Eerlijk gezegd heb ik de eerste 3 jaar van het leven van onze oudste dochter nooit de link naar autisme gelegd. Lees verder over de weg met kronkels, hobbels en kuilen. De weg waarop we ontdekten: 'hee, deze weg heet dus autisme spectrum stoornis!’. In  deze blog  schreef ik over de vakantie toen onze dochter 3 jaar was. Ik weet nog goed dat mijn man zei: ‘Volgens mij is er iets hoor, we moeten hier wat mee!’. Eerst voelde ik verwarring maar al vrij snel ook opluchting. Hij sprak mijn gevoel uit. Mijn gevoel wat ik wegdrukte, want er is toch overal wel iets? Maar dat gevoel van ‘er is iets' kwam toch steeds weer terug. Dus een paar dagen later pakte ik de telefoon en belde de huisarts. Hele fijne en betrokken man. Zo waa

 ‘Hé, leuk dat je er bent!!’ Sommige mensen worden erg blij van deze uitspraak. Of hoor jij liever: 'Wat is jouw mening hierover?’, of: ‘Neem de tijd om er over te denken.’ Of ben jij juist een persoon die houdt van actie?  Misschien denk je: logisch, iedereen is anders. En dat is helemaal waar. Gelukkig maar. Hoe fijn is het om te weten hoe jijzelf en de ander(en) waar je mee te maken hebt, in elkaar steekt/steken? Best handig toch: een soort handleiding. Lees dan snel verder!  Het was mijn eerste, onofficiële, werkdag. Ik zou na de vakantie starten met mijn nieuwe baan. Nu hadden ze vlak vóór de vakantie een studiedag gepland staan, de eerste in een reeks en dus een basis voor de rest. Oppas voor de kids was geregeld dus daar ging ik. Vooraf had ik een vragenlijst ingevuld over mijn persoon(lijkheid). Stiekem ben ik dol op dit soort vragenlijsten die inzicht in jezelf geven. Tijdens mijn opleiding heb ik zo een paar interessante dingen over mezelf geleerd. Maar om hier nu meteen

 Wat is het belang van voorbereiden van onze dochter met autisme? En wat gebeurt er als ik dat niet doe? In deze blog meer over het belang van voorbereiden. Al op jonge leeftijd was ik bezig met zo voorspelbaar mogelijk zijn voor onze dochter. Onbewust merkte ik dat ze het nodig had. Als baby lag ze veel rustiger bij me als ik tegen haar praatte. En dus maakte ik er al snel een gewoonte van om te vertellen wat ik aan het doen was. Gelukkig hebben de muren geen oren want het klonk ongetwijfeld best grappig. Maar ja, als het werkt.. waarom dan niet? Op een avond gingen we op kraambezoek, S was toen ongeveer een half jaar en eigenlijk gingen we nooit weg met haar ’s avonds. Want dat werkte niet. Ze raakte overprikkeld en het duurde gerust 2 dagen vóórdat ze weer goed in haar velletje zat. Maar we dachten dat het kraambezoek wel zou lukken. Helaas, mis gedacht. In de auto terug naar huis was het huilen! Terwijl ze normaalgesproken genoot van auto rijden. Ze werd pas rustig toen ik op haar