Doorgaan naar hoofdcontent

Avondroutine volgens Flylady

 In eerdere blogs schreef ik over de Flylady methode, wat mijn huishoudelijke redding is. De routines die de ruggengraat zijn en dus mijn huishouden zo gezegd omhooghouden. In hele drukke periodes draai ik soms een poosje vrijwel alleen op de routines. Belangrijk dus dat je deze elke dag doet. Zoals ik schreef in mijn blog over de ochtend routine: je moet een nieuwe gewoonte ongeveer een maand consequent zo doen, wil het inslijten. Even volhouden dus! 


Deze week is een gevulde week voor mij. Naast mijn werk nog een aantal andere verplichtingen en leuke activiteiten op de planning. Hoe zorg ik dat alles rond is? Als er ‘s avonds bezoek komt, wil ik niet uitgeblust op de bank zitten omdat ik de hele dag gerend heb om het toonbaar te hebben. Daar helpen mijn routines dus bij! 


Het eerste “babystapje” waar Flylady mee begint is de glimmende gootsteen. Als je alle stapjes wilt doorlopen dan start je dus hiermee. Ik heb dat gedaan aan het begin van mijn Flylady avontuur en af en toe doe ik het weer eens een maandje om de puntjes op de i te zetten. Soms moeten je routines bijgeschaafd worden, situaties kunnen veranderen.

Die glimmende gootsteen is een goed begin. En het is onderdeel van mijn avond routine. 

Mijn avond routine ziet er als volgt uit:

Het start met koken en eten. Logisch, zou je zeggen. En toch neem ik dit punt bewust mee. Niet omdat ik anders niet eet hoor, geen zorgen. Maar om mezelf er bewust van te maken: dit is het eerste onderdeel van mijn routine voor de avond. 

Volgende punt hangt er mee samen: tafel leeg. Ik leer de meiden om zelf hun bord en bestek in de keuken te brengen. Jong geleerd is hopelijk oud gedaan! 

De eettafel is bij ons (en volgens mij ook bij anderen) een plek die spullen aantrekt zoals een soort magneet. Vóór mijn Flylady-tijd lag altijd een kwart van de tafel vol met zooi. Spullen-waar-iemand-nog-iets-mee-moet. En als er dan bezoek zou komen… gooi maar in de kast! Met als gevolg: kast een rommel, waar is die ene rekening nou? Mama, ik had mijn allermooiste knutsel op de tafel gelegd en nu is die wehegg. Paniek dus. Dat moest beter. En daarom besteed ik eens in de zoveel tijd even 5 minuten aan deze magneetplek. Ideaal, die timer! Is het niet klaar met 5 minuten? Dan doe ik morgen weer 5 minuten. Want ik werk mezelf niet graag over de kop. 

Die ‘5 minuutjes magneetplek' kan tijdens de avondroutine. Ik doe het vaak overdag als de meiden op school zitten. Kijk hoe het past in je eigen situatie.


Woonkamer netjes is het volgende punt. En ook hier betrek ik de meiden vaak bij. Opruimen is soms moeilijk maar oefening baart kunst. De één geef ik gerichte opdrachten: “doe alle auto’s in de bak.”, de ander geef ik een taak: “maak de kleine tafel leeg". Zo zijn ze gericht bezig met hun eigen taakjes. Dat werkt beter dan: “opruimen!”. 

Overigens is mijn streven om het opruimen van de woonkamer zo veel mogelijk vóór het eten te (laten) doen. In ons geval werkt dat beter. 

Na het eten gaan de kids (bijna) meteen naar bed. Ik leg dan meteen hun kleding voor de volgende dag klaar. Doe ik voor mezelf ook. Scheelt tijd en gedoe in de ochtend. 

Natuurlijk staat ‘keuken netjes' ook op mijn lijstje. Want ik kom graag ’s ochtends in een opgeruimde keuken. Dat houdt in: aanrecht leeg (kan ook zo’n magneetplek zijn trouwens!), doekje over het fornuis en mijn gootsteen laten glimmen. Zelf doe ik dat als allerlaatste voor ik naar bed ga: met m’n theedoek de gootsteen drogen. Theedoek kan de was in, gootsteen weer netjes. In de zone van de keuken doe ik de gootsteen uitgebreid. 

Laatste puntje is een doekje over het toilet halen. Net zoals ik in de ochtend routine beschreef over het doekje door de douche. Bijhouden waardoor het altijd netjes is. 

En geloof me; dit alles is sneller gedaan dan dat ik deze blog getypt heb! En nee, dat betekent niét dat ik zo langzaam type ;-) 

Mijn routine zit er ondertussen zó in, dat ik het haast gedachteloos doe. 


Heb ik je geïnspireerd en wil je het eens uitproberen? Schrijf voor jezelf op wat jouw avond routine is of zou moeten zijn. Verlam je zelf niet door er een super lange lijst van te maken. Dan is de kans namelijk groot dat je het niet volhoudt. 

Alles opgeschreven? Probeer het dan eens minimaal een maand uit en laat gerust weten of het werkt!


Reacties

Populaire posts van deze blog

Terugblik: overstap SBO

 ‘Zij is echt het schoolvoorbeeld van een kind wat tot leren komt als het op de goede plek zit!’  Dat was één van de eerste zinnen tijdens het gesprek met de meester en juf van onze dochter. Het schooljaar is bijna voorbij. Een bijzonder schooljaar voor onze dochter én voor ons. Het eerste SBO-schooljaar. En inderdaad kunnen we nú zeggen: wat is de overstap van regulier onderwijs naar speciaal onderwijs een goede keuze geweest! Alsof we een ander kind hebben. Natuurlijk, ze heeft nog steeds autisme. En dat kan nog steeds de nodige uitdagingen geven.  Maar wat een verschil! Van een paar keer per week overprikkeld uit school komen naar een paar keer per jaar (!) overprikkeld uit school komen. Van héél vaak een vol hoofd naar nauwelijks meer een vol hoofd. Jezelf niet meer de uitzondering voelen in de klas maar gewoon met je klasgenoten, tijdens de handvaardigheid les, bespreken: ‘wat heb jij eigenlijk? O, ook autisme? Ik ook!’. Alsof het de normaalste zaak van de wereld is....

Door de ogen van mijn dochter met autisme

Al heel wat blogs schreef ik over autisme in het gezin. Ik nam je mee voor een kijkje   achter de voordeur. Hoe gaat het eraan toe in ons gezin met autisme? Eén ding hebben al deze blogs gemeen: ze zijn allemaal door mij geschreven. Wat nu als mijn dochter een blog zou schrijven? Wat als zíj eens een kijkje zou geven in haar leven met autisme? Hoe zou zo’n blog eruitzien? Zou ze vertellen over de kleding die ze ’s ochtends aantrekt maar waarvan de jurk echt niet fijn zit; zodra je de arm naar voren doet, voel je de stof opkruipen. Dat voelt vervelend! En je voelt dat de hele tijd. Mama zegt dat deze jurk mooi staat, maar ik voel de stof schuren op mijn arm. Wat nu? En terwijl ik me aankleed vraagt mama wat ik op mijn brood wil. Hoe kan ik daar nu over nadenken? Ik voel die jurk steeds dus ik antwoord: ‘weet ik niet…’. En dan het haren kammen; elke dag vraag ik aan mama of ze echt zo zacht mogelijk wil doen. Elk klitje voel ik zo hard. Echt niet fijn. Of zou ze vertellen o...

De buitenkant van iemand met autisme

Maar je ziet helemaal niks!  Deze opmerking is wel eens gezegd over onze dochter met autisme. En het is denk ik vaak door mensen heen gegaan: zij, autisme? Ik zie het helemaal niet en eigenlijk merk ik het ook niet.  En dat klopt. Zo op het oog is er niets bijzonders aan haar te zien en ook merk je het niet altijd in haar gedrag. Dat is enerzijds haar kracht. Ze is heel goed in observeren en sociaal kopiëren. We leren haar thuis sociale vaardigheden aan en oefenen met sociale situaties. En zo weet ze zich in de meeste situaties goed staande te houden. Best heel fijn, daar zal ze in de toekomst veel aan kunnen hebben! Aan de andere kant zorgt het ook voor onbegrip. Want kijk eens hoe goed ze het doet, het zal wel meevallen, toch? Ja, er zijn momenten dat het wel meevalt. Als ik haar op het schoolplein zie spelen met vriendjes en vriendinnetjes voel ik me trots. Wat doet ze het goed! Als ik haar blij zie kletsen met goede bekenden of familie dan maakt het me blij.  Helaas z...